برند «نیزل» از سال ۱۳۵۸ به صورت حرفه‌ای و با نام تجاری قبلی «آیلار» به‌طور تخصصی با تولید پوشاک زنانه آغاز به فعالیت کرده است. با افزایش تخصص و تجربه در حوزه صنعت مد و پوشاک، شرکت آیلار تندیس ایرانیان به یکی از بزرگ‌ترین شرکت‌های تولیدی و صادراتی کشور در حوزه نساجی، مد و پوشاک تبدیل شده است. مجموعه آیلار با چشم‌اندازی تازه، تفکری بدیع و نامی نو، برند جدید خود «نیزل» را معرفی کرد. به این بهانه با «علی مروت‌جو» مدیرعامل این برند و عضو هیات‌مدیره اتحادیه پوشاک تهران گفت‌وگویی ترتیب داده‌ایم که در ادامه تقدیم حضورتان می‌شود.
در ابتدا خودتان را معرفی کنید و از سوابق تحصیلی خود برایمان بگویید.
اینجانب علی مروت‌جو، رئیس هیات‌مدیره و مدیرعامل شرکت آرون تندیس داریان، فعال در حوزه نساجی و پوشاک با نام تجاری گروه مد و پوشاک نیزل و همچنین عضو هیات‌مدیره اتحادیه پوشاک تهران هستم. فارغ‌التحصیل مهندسی فناوری اطلاعات(IT) از دانشگاه صنعتی شریف، کارشناس‌ارشد حرفه‌ای مدیریت کسب‌وکار (MBA)، دکترای حرفه‌ای مدیریت کسب‌وکار(DBA) و همچنین درحال‌حاضر دانشجوی کارشناسی‌ارشد علوم سیاسی و روابط بین‌الملل در دانشگاه تهران هستم.
در رابطه با سوابق فعالیت‌تان در حوزه پوشاک برای ما بگویید.
حوزه پوشاک و فعالیت در این حوزه شغل و پیشه خانوادگی ماست و بنیانگذار کسب‌وکار ما در این حوزه پدرم، آقای کامبیز مروت‌جو هستند که از سال1360 فعالیت در این حوزه را شروع کرده‌اند. علاوه‌برآن ایشان در زمینه‌های تشکلی و صنفی، به عنوان نایب‌رئیس اتحادیه صنف پوشاک تهران هم بیش از 20سال سابقه دارند.
ما بیش از 42سال است که در زمینه تولید و بازرگانی پوشاک زنانه و مردانه مشغول هستیم که من هم پس از فارغ‌التحصیلی از مقطع کارشناسی، تا به امروز در این حوزه فعال هستم.
باتوجه‌به تحصیلات، گذراندن دوره‌های مختلف در حوزه مدیریت و اداره کسب‌وکار و تجربه‌ای که در این سال‌ها در کنار پدرم کسب کرده‌ام، تلاش کرده‌ام این کسب‌وکار سنتی و صنفی را رشد و توسعه بدهم و سیستمی مدرن، به‌روز و علمی را ایجاد و اداره کنم.
حوزه تخصصی فعالیت ما در زمینه تولید و فروش عمده پوشاک زنانه است؛ البته با توجه به اینکه عملکرد برند نیزل به‌شکل یک هلدینگ مد و پوشاک است، در بخش‌های دیگری مانند خرده‌فروشی و پوشاک آقایان هم فعال هستیم ولی هسته اصلی تجارت ما در زمینه پوشاک زنانه، تحت عنوان برند نیزل و پیش از آن با نام برند آیلار بوده است.
ما همچنین به‌عنوان یکی از کارخانجات بزرگ تولید پوشاک زنانه، قسمت عمده‌ای از تولیداتمان را تحت نام، استاندارد و کیفیت موردنظر شرکای تجاری و مشتریان مجموعه نیزل تولید می‌کنیم که در فروشگاه‌های زنجیره‌ای بسیاری از برندهای داخلی عرضه می‌شوند. برندهای خارجی فعال در ایران نیز، تحت مجوزی که از شرکت و برند مادر خودشان دارند محصولات موردنظر خود را به ما سفارش می‌دهند.
تلاش ما بر این بوده و هست تا تولیدات متنوعی در حوزه پوشاک زنانه ارائه دهیم تا پاسخگوی تنوع نیازی مشتریان داخلی و کشورهای همسایه باشیم.
تنوع گسترده محصولات تولیدی ما باعث شده است تا مشتریانی متنوع داشته باشیم که با توجه به حجم فعالیت‌شان از فروشگاه‌های زنجیره‌ای گرفته تا مزون‌ها، آنلاین‌شاپ‌هایی مثل دیجی‌کالا، دیجی‌استایل، بانی مد و... از تولیدات برند نیزل خریداری کنند.
در زمینه فعالیت‌های تشکلی و صنفی در حوزه پوشاک، بنده از سال96 عضو اتاق بازرگانی تهران، اتحادیه تولید و صادرات نساجی پوشاک ایران، اتحادیه صنف تولیدکنندگان و فروشندگان پوشاک تهران و دیگر نهادها و انجمن‌های صنفی و صنعتی مرتبط با این حوزه هستم.
همچنین از سال1402 در هیات‌مدیره اتحادیه صنف پوشاک تهران خدمتگزار اعضای این صنف هستم.
آخرین تغییر و تحولات در چیدمان اعضای هیات‌مدیره اتحادیه پوشاک چه مواردی بودند؟
باتوجه‌به انتخابات بسیار خوبی که برگزار شد، دو گروه ائتلافی و دیگر کاندیداهای مستقل محترم، هرکدام با قصد و هدفی مشترک و با نگرش منحصربه‌فرد خود، برای کمک به صنف پوشاک رقابت سازنده‌ای داشتند و درنهایت گروهی که پیش از این هم تجربه بالایی در این زمینه داشتند پیروز انتخابات شدند. باتوجه‌به شعار جوانگرایی که مطالبه تمامی کاندیداها بود، گروه موفق سابق جای خود را به گروهی با میانگین سنی کمتر اما علمی‌تر و به‌روزتر دادند تا همچون هیات‌مدیره سابق با هدف رشد، پیشرفت و تعالی صنف پوشاک تهران، در این جایگاه انجام وظیفه کنند. جناب آقای ابوالقاسم شیرازی که ریاست محترم اتحادیه صنف پوشاک تهران را قریب به دو دهه به عهده داشتند جای خودشان را به پسرشان آقای مهندس امید شیرازی دادند و به پاس قدردانی از زحمات ایشان و البته تجربه و تخصص ایشان در این زمینه، به‌عنوان نماینده ویژه هیات‌مدیره و سخنگوی اتحادیه پوشاک تهران در مجامع مختلف صنفی، دولتی و خصوصی از جانب هیات‌مدیره انتخاب شدند. همچنین در مورد دیگر اعضا، خانم اکرم قاضی که پیش از این مدیر اجرایی اتحادیه بودند به‌عنوان نایب‌رئیس اول، جناب آقای منصور الیاسی مالک و مدیرعامل محترم برند کت و شلوار مردانه «ال‌سی‌من» به‌عنوان نایب‌رئیس دوم، سرکارخانم امیرمعز رئیس مرکز پژوهش‌های اتحادیه پوشاک تهران به‌عنوان دبیر هیات‌مدیره، جناب آقای رضا شمس اشکذری به‌عنوان خزانه‌دار و جناب آقای مهندس ایوب‌نیا هم به‌عنوان عضو هیات‌مدیره انتخاب شدند. من به‌عنوان نیز به‌عنوان نفر ششم عضو هیات‌مدیره هستم.
در رابطه با ائتلاف کارآفرینان پوشاک ایران و اهدافشان برای مخاطبان ماهنامه تجارت طلایی توضیح دهید.
ائتلاف کارآفرینان پوشاک ایران متشکل است از تعداد زیادی از اعضای حقیقی و حقوقی تولیدکنندگان، فروشندگان، تامین‌کنندگان و تمام کسانی که به شکلی در حوزه پوشاک کشور فعال، دارای جواز کسب صنفی، به‌خصوص در تهران و شمیرانات هستند.
این ائتلاف که تشکیل شده است از سلیقه‌ها، نظرات و طرز فکرهای مختلف در راستای استفاده از تجربیات موفق گذشته در بحث صنفی و تشکلی، برای حرکت به سمت تخصص‌گرایی و استفاده بیشتر از تحصیلات آکادمیک و به‌روز در حوزه پوشاک شکل گرفت.
اگر برندهای خارجی به ایران ورود پیدا کنند برخی از برندهای ایرانی دیگر پاسخگوی نیاز مشتریان نخواهند بود، چه توصیه‌ای برای برندهای ایرانی دارید تا بتوانند در سطح بین‌المللی هم به فعالیت خود ادامه بدهند؟
اولا من این موضوع را به این صورت قبول ندارم. اگر برندهای خارجی وارد بازار ایران شوند اینطور نیست که برندهای ایرانی نتوانند با آنها رقابت کنند، همچنان که در گذشته هم که واردات در ایران آزاد بود، برندهای ایرانی اسکوپ خاص خود را در اختیار داشتند. صنعت و صنف نساجی و پوشاک در ایران بسیار قدمت بیشتری از شروع واردات داشته و ما مدت‌ها پیش از واردات پوشاک، صادرات آن را داشته‌ایم.
به‌طور خاص در حوزه پوشاک مردانه و کت و شلوار هیچ‌وقت اینطور نبوده که اکثریت بازار در اختیار برندهای خارجی باشد؛ به‌طور مثال ما برندهای سرآمد و پیشروی هاکوپیان، ال‌سی‌من، گراد و... را داریم.
در حوزه پوشاک، کژوال، زنانه و اسپرت برندهایی را در بازار خرده‌فروشی داریم که به بلوغ و جایگاه خوبی رسیده‌اند؛ مجموعه‌هایی قوی تشکیل داده‌اند و بعد از آغاز ممنوعیت واردات، نیروی انسانی خوبی را که در گذشته برای برندهای خارجی کار می‌کردند جذب کرده‌اند و ما شاهد رشد و شکوفایی برندهای داخلی تولید پوشاک بوده و هستیم.
نظر من همواره حمایت از بازار آزاد، رقابتی و آزادی بخش خصوصی است اما در مجموع جایگاه تنظیم‌گری و مداخله حداقلی در بازار ازسوی دولت درراستای حمایت از تولید داخل همواره باید وجود داشته باشد.
اگر ما بخواهیم از تولید ملی حمایت کنیم، ناچار هستیم در مواقعی که تولید داخلی با کیفیت، رقابتی و غیرانحصاری است و توان تامین بازار را دارد، از آن حمایت کنیم.
به‌طور مثال، در صنعت خودروسازی من طرفدار واردات تا به تعادل رسیدن بازار هستم و تولید خودرو باید خودش را به تولید خارجی برساند، چراکه صنعت ما در آن حوزه پاسخگوی نیاز جامعه نیست؛ قیمت تمام‌شده بسیار بالا، کیفیت نه‌چندان مطلوب، انحصار تولید برای تعدادی شرکت محدود، چرخه معیوب عرضه و تقاضا و دیگر موارد بیانگر عدم پاسخگویی صنعت داخلی در صنعت خودروسازی هستند.
اما در حوزه تولید پوشاک داخلی، عرضه بیشتر از تقاضاست، پس نیازی به عرضه جنس خارجی نیست، چراکه موجب تشدید رکود می‌شود. از طرف دیگر، انحصاری که در بازارهای دولتی و شبه‌دولتی هست در صنعت پوشاک وجود ندارد.
صنعت پوشاک ایران همانند صنایع غذایی ایران در اختیار بخش خصوصی واقعی است که با تمام مشکلات و دشواری‌ها در این سال‌ها در رقابت با کالای قاچاق، رقابت با واردات غیرقانونی و البته رقابت سالم داخلی سربلند بوده و وضعیت بسیار خوبی دارد.
ما برندهای داخلی خوبی داریم که اگر بتوانیم شرایط تحریم‌ها و شرایط خاص داخل کشور را بهبود دهیم، می‌توانند وارد بازار خاورمیانه، آسیای میانه، قفقاز، روسیه و دیگر نقاط جهان شود.
به‌طور مثال، برندهای مثل بادی اسپینر، جین وست و دیگر دوستان قطعا از نظر کیفیت توان رقابت دارند. از نظر قیمت تمام‌شده هم اگر قیمت محصولاتی که در ایران به دست مصرف‌کنندگان می‌رسد، مقایسه شود با محصولی که در خارج از ایران تولید شود و با هزینه حمل به ایران برسد باز هم قیمت تولید داخل به‌صرفه‌تر است.
درنهایت فکر می‌کنم شروع واردات به شکل گذشته در کشور، بسیار مخرب خواهد بود. راهکارهایی که در گذشته در نظر گرفته شد، مثل راهکاری که در دولت قبل در نظر گرفته شد که در ازای هر مقدار واردات درصدی باید در داخل تولید می‌شد راهکار خوبی بود. همچنین باید تعرفه بالا و معقولی روی جنس خارجی باشد تا باعث ترغیب به مصرف کالای داخلی شود. از طرفی ممنوعیت هیچ‌وقت پاسخگو نیست اما با تعرفه می‌توان برای دولت درآمدزایی کرد و از طرف دیگر، کسی که می‌خواهد جنس خارجی خریداری کند بهای آن را می‌پردازد که قطعا از هزینه‌کرد قشر متوسط و ضعیف‌تر جامعه نخواهد بود و قشر مرفه‌تر آن را پرداخت می‌کند و اینجاست که تولید افزایش، بیکاری کاهش و درآمد کشور نیز افزایش می‌یابد. این مستلزم یک برنامه جامع در حوزه نساجی و پوشاک کشور است که نیازمند حمایت دولتی بیشتری نسبت به بخش خصوصی است.
زمزمه‌هایی از آزاد شدن واردات پوشاک به گوش می‌رسد، آیا این موضوع صحت دارد؟
در این زمینه تضاد منافعی وجود دارد. افرادی به‌دنبال آزاد شدن واردات هستند که از تولید سودی نمی‌برند. قطعا کار تولیدی کار پرزحمت‌تری نسبت‌به کار بازرگانی صرف است. در شرایط فعلی تحریم‌ها و کمبود ارز، بسیاری واردات را صلاح نمی‌دانند ولی افرادی که پیشتر در زمینه واردات فعال بوده‌اند به دنبال این موضوع هستند. همچنین بسیاری از افرادی که نمایندگی برندهای خارجی را داشته‌اند و به‌طور خاص فروشگاه‌های آنلاین اصلی کشور، اینطور فکر می‌کنند که اگر برندی خارجی را وارد کنند دیگر به هزینه بازاریابی و تبلیغات نیازی ندارند و این طبیعی است، چون یک برند جهانی شناخته‌تر شده است و به تبلیغات نیازی ندارد.
در مجموع فکر نمی‌کنم واردات پوشاک به شکل گذشته و قبل از ممنوعیت شدنی باشد و اصلا به صلاح نیست.
لطفا پیرامون برنامه‌های آتی برند «نیزل» در حوزه‌های توسعه شعب، طراحی محصولات و برنامه‌هایی برای رضایت مشتری توضیح دهید.
برند نیزل در حوزه عمده‌فروشی فعال است. در این راستا، برنامه‌ریزی‌های بلندمدتی برای ایجاد شوروم‌ها و نمایندگی‌های محصولات پوشاک نیزل، شامل شوروم مرکزی جدید که به‌تازگی تاسیس شده و نیز فروش آنلاین محصولات به‌صورت B2B با ایجاد بستری مناسب پیش‌بینی شده است.
در رابطه با بحث تنوع، توسعه و بهبود محصولات نیز اقدام به توسعه و گسترش گروه طراحی و تولید خود کرده‌ایم و تصمیم به استفاده بیشتر و بهتر و به‌روزتر از سیستم‌های کامپیوتری در این حوزه داریم.
در نهایت با افزایش بهره‌وری و کیفیت و کاهش قیمت و همچنین افزایش دسترسی مشتریان چه به‌صورت حضوری و چه آنلاین در حال تلاش برای افزایش رضایت مشتریان هستیم.
برند «نیزل» برای صادرات و رقابت در سطح بین‌المللی چه راهکارهایی در پیش گرفته است؟
درحال‌حاضر ما از پیش صادرات به کشورهای همسایه مانند امارات و عراق داشته و داریم و همواره در این زمینه تلاش می‌کنیم تا در کشورهای دیگری مثل عمان، روسیه، آسیای میانه نیز بازارهای جدیدی را ایجاد کنیم.
از بزرگ‌ترین چالش‌هایی که در سال‌های فعالیت خود در صنعت پوشاک داشته‌اید، مواردی را برای مخاطبان‌مان بیان کنید.
بزرگ‌ترین چالشی که نمی‌شد پیش‌بینی کرد موضوع کرونا بود. این پاندمی را دنیا شاید هرچند دهه یکبار تجربه کند که فشار زیادی به تمامی صنایع در سراسر دنیا وارد کرد. به‌طور ویژه خرده‌فروش‌ها خط مقدم این فشار بودند که به‌ترتیب به عمده‌فروش و سپس به تولیدکننده وارد شد. در ادامه این پاندمی موجب تعطیلی کارخانه‌ها، بیکاری کارگران و... شد. چالش‌های دیگری مثل تغییرات نرخ ارز، تحریم‌ها، مشکل همیشگی در واردات مواداولیه و ماشین‌آلات و... هم وجود داشته‌اند ولی ما با این چالش‌ها آشنا شده‌ایم.
لطفا پیرامون برنامه‌های آتی اتحادیه پوشاک توضیح دهید.
در راستای تحقق شعارهای انتخاباتی مطرح‌شده از جانب ستاد کارآفرینان پوشاک ایران، به دنبال اقدام برای بهبود یا تحقق مواردی هستیم که در حدود اختیارات اتحادیه باشد. در وهله اول برای افزایش سطح دانش و به‌روز کردن آگاهی اعضای صنف و صنعت پوشاک از طریق برگزاری نمایشگاه‌ها، ایونت‌ها و کلاس‌های آموزشی و اموری مانند این و همچنین افزایش هم‌گرایی و هماهنگی بین تشکل‌ها، نهادها و انجمن‌های صنف تلاش می‌کنیم. مخصوصا الان که بهترین فرصت برای رشد تولید داخلی در حوزه پوشاک هست.
