لوکس‌گرایی در عرصه برندینگ
خاص بودن یا اسراف افراطی؟
هر چقدر در دهه‌های گذشته تلاش برای تولید لباس به هر قیمتی رایج بود، اکنون و در عصر حاضر کار به جایی رسیده که برندها حاضرند محصولات مازاد خودشان را بسوزانند اما به هر قیمتی فقط فروشندگان خاص‌شان را حفظ کنند!
سدی به نام فرانسه
شرکت‌های تولیدکننده کالاهای لوکس هر ساله لباس‌ها و محصولات آرایشی نو بسیاری را برای تضمین میلیون‌ها یورو درآمدشان نابود می‌کنند.
آنها نمی‌خواهند این محصولات را با قیمت پایین‌تر بفروشند تا شخصیت شرکت آسیب نبیند. فرانسه نخستین کشور جهان خواهد بود که اقدام شرکت‌های بزرگ در نابود کردن کالاهای لوکس غیرغذایی را ممنوع خواهد کرد. نخست‌وزیر فرانسه با تاکید بر اینکه نابودی کالاهای لوکس فروش نرفته «اسراف و هدردادنی رسوایی‌آمیز» است اعلام کرد ممنوعیت این اقدام شرکت‌ها در دو تا چهار سال آینده به اجرا گذاشته خواهد شد. این تصمیم شرکت‌های بزرگ را شوکه کرده است. فرصت در نظر گرفته شده برای اعمال این قانون برای آن است که شرکت‌ها راهی برای عدم نابودی محصولات فروش نیافته خود پیدا کنند. نخست‌وزیر فرانسه گفته در پایان سال ۲۰۲۱ میلادی، ابتدا این ممنوعیت برای محصولاتی که مسئولیت نامحدود تولیدکننده شامل آنها می‌شود، اعمال خواهد شد و درنهایت در پایان سال ۲۰۲۳ برای تمام محصولات به اجرا درمی‌آید. بیش از ۷۳۰ میلیون دلار محصولات بازگشتی یا فروش‌نرفته هر سال در فرانسه نابود می‌شوند. تنها در جریان آخرین عید کریسمس، میلیون‌ها محصول نوی فروش‌نرفته از سوی شرکت آمازون نابود شدند. وزیر محیط زیست فرانسه پس از اعلام این خبر از تصمیم دولت برای تصویب قانونی برای جلوگیری از چنین اقداماتی خبر داده بود. شرکت‌های تولیدکننده کالاهای لوکس هر ساله لباس‌ها و محصولات آرایشی نو بسیاری را برای تضمین میلیون‌ها یورو درآمدشان نابود می‌کنند. هدف آنها حمایت از مارک و همچنین جلوگیری از عرضه این محصولات با قیمت‌های پایین‌تر در بازار است. همچنین این شرکت‌ها نمی‌خواهند این محصولات را با قیمت پایین‌تر بفروشند تا شخصیت شرکت از آسیب محفوظ بماند.
نابودی 12 تن لباس
برای نمونه شرکت «اچ اند ام» هر ساله حدود ۱۲ تن لباس را نابود می‌کند. برای شرکت آمازون، مشکل اصلی محصولاتی است که اغلب از چین خریداری می‌شوند. این شرکت بزرگ آمریکایی هزینه زیادی برای انبار کردن محصولات فروش نرفته می‌پردازد و بازگرداندن این محصولات به چین هزینه‌ای بیش از نابودی این کالاها دارد. آنچه امروز لوکس محسوب می‌شود، ممکن است فردا لوکس نباشد. یکی از عوامل اصلی این اتفاق، پیشرفت تکنولوژی است. موقتی بودن، جنبه دیگری نیز دارد؛ وقتی تلفن‌های هوشمند تازه به بازار آمده بودند، داشتن تلفن همراه لوکس محسوب می‌شد اما امروز تلفن همراه به یکی از نیازهای اساسی زندگی تبدیل شده است. لوکس بودن با شرایط اقتصادی یک جامعه نیز تغییر می‌کند. پروفسور واگنر در این‌باره چنین توضیح می‌دهد: «برای مردمی که در کشورهای ثروتمند یا توسعه‌یافته زندگی می‌کنند، کالا و خدمات لوکس، متفاوت از آنچه برای مردمی که در کشورهای فقیرتر یا در حال توسعه زندگی می‌کنند، جلوه می‌کند. زمانی حتی ادامه تحصیل در مقاطع بالاتر، تنها در توان قشر خاصی از جامعه بود. امروز با پیشرفت یک کشور و قابلیت دسترسی عمومی به آموزش، داشتن مدرک تحصیلی بالاتر عامل متمایز بودن یا متمول بودن افراد نمی‌شود.»
فرهنگ نیز در تعریف کالای لوکس نقشی اساسی دارد؛ برای مثال سال‌ها پیش «دندان طلا» نشان‌دهنده ثروت یک فرد بود و بنابراین لوکس تلقی می‌شد. در حالی که امروز، در شهرهای بزرگ داشتن دندان طلا جذابیتی ندارد. از دیگر عوامل مهمی که تعیین‌کننده لوکس بودن یا نبودن یک کالاست، به کار بردن آن در موقعیت‌های خاص است. به عنوان نمونه «خاویار» معمولا در یک مراسم بسیار خاص خورده می‌شود؛ در حالی که اگر هر روز خاویار می‌خوردیم، طبیعتا دیگر «غذای لوکس» محسوب نمی‌شد. اینها مواردی هستند که باعث نادر بودن کالاها یا خدمات می‌شوند. از سوی دیگر در بسیاری از کشورهای در حال توسعه، شاهد نمونه‌های تقلبی کالاهای لوکس هستیم. آیا این موضوع برای فروشندگان کالاهای لوکس یا حتی دارندگان آن که علاقه دارند به قشر خاصی تعلق داشته باشند، تهدید محسوب می‌شود؟ تنها گذر زمان به این موضوع پاسخ خواهد داد.
منبع: یورونیوز
